Bij ONS
Al lezend in een bekend tijdschrift voor senioren kwam ik er achter waar de naam ‘borstplaat’ vandaan kwam. Letterlijk : plaat ter bescherming voor de borst (longen). Een leuk weetje. Het plaatste míj in een tijd die al lang achter mij ligt.
Borstplaat, wat een lekkernij. En wat verrukkelijk zoet. Vooral de lichte, roomkleurige die smolt op je tong. Een heel luxe versnapering.
Wij, bij ons thuis, kregen het niet zo vaak. We hadden het niet breed, hoewel je daar als kind geen weet van had. Het was normaal. In het dorp waar ik als jong meisje woonde was het aantal gezinnen met geld slechts spaarzaam aanwezig.
Ook aan andere dingen was de levensstandaard af te meten. Ik droeg heel vaak gebreide jurkjes met horizontale banen. Ons mam breide er gewoon weer een baantje aan als het nodig was. En wat te denken van sokken stoppen. Dat kon ik al heel jong als de beste. Keer op keer, totdat je eigenlijk alleen nog op stopsels liep.
Op een bepaald moment deed de macaroni zijn intree. Revolutionair eten. Buitenlands. Dat was wat. Ik denk dat de huisvrouwen van die tijd er achter kwamen dat het vooral goedkoop was. Wat kaassaus en de buikjes waren tevreden. Heerlijk vonden we het als kind.
Wie kent het in de huidige tijd nog. Hete bliksem! Aardappels en appels. Vooral vaak gegeten in het najaar, meen ik me te herinneren. Aardappels, die hadden we in eigen tuin. Appels ook, maar we gebruikten vooral afgevallen appels, die diende daar heel goed voor. Ach, soms kreeg je extra proteïne binnen. Niet altijd lukte het om de inwonende rupsjes te verwijderen. Kreeg je er vlees bij? Dat weet ik niet meer. Dat at je toen niet zo vaak, dat was toen een luxe.
Over vlees gesproken. Ken je nog het petroleumstelletje?
Water, wat groentes en soepvlees. Uren stond de soep te trekken, zo heette dat, op dat pitje. Het hele huis ging ernaar ruiken. Dan kwam je zondagsmorgens uit de kerk en dan rook het zo lekker en warm. En je wist het! De zondagmiddag warme maaltijd. Er werd gestart met de heerlijke groentesoep met vermicelli en soepvlees. Dat vlees dat at je niet op tegelijk met de soep. Nee, dat bewaarde je. Daar ging mayonaise op en zilveruitjes en augurkjes. Smullen maar! Daar kan in mijn herinnering geen huidige delicatesse tegen op.
Zo ging dat bij ons thuis. Mooi om het er nog eens over te hebben.
GENIETEN werd met hoofdletters geschreven!
Een van vreuger!
