Ik weet het, een beetje aan de late kant dit verhaal, Pasen is dit jaar al lang voorbij maar niettemin bracht het mij weer een moment terug in de tijd.

Pasen was indertijd in onze jeugd een belangrijk gebeuren. Niet in de laatste plaats omdat we vijf dagen op rij naar de kerk moesten: Witte Donderdag, Goede vrijdag. En natuurlijk ook op Paaszaterdag als de kerkklokken terug waren uit Rome, onder vrolijk klokgelui. En dan nog de paasdagen zelf. Het heeft bij mij niet veel herinnering achtergelaten. Wat wel het geval is bij de huiselijke voorbereidingen vooraf aan die dagen. Niks stond er nog op zijn vertrouwde plek. Het hele huis werd onderhanden genomen. Ieder jaar weer. Er werd geveegd, geschrobt, er werd geboend. Alle beddengoed werd buiten gehangen. Werd uitgeklopt. De matrassen gingen dezelfde kant op. Werden grondig opgeschud, soms extra opgevuld en uren gelucht. Er werd opnieuw behangen, in ieder geval op de slaapkamers. Door die lange winters waren alle muren volgezogen met vocht. Verwarming boven, die was er niet. Het behang ging er heel gemakkelijk van. Hele lange lappen papier kon je er zo vanaf trekken. Mochten wij kinderen doen. Feestje!

Dat was nog  niet alles. De kachel ging uit. Alleen de keukenkachel bleef aan. Daarop moest gekookt worden. Die in de kamer ging uit. Werd helemaal grondig schoongemaakt. As eruit, sintels (wat een leuk ouderwets woord) eruit. De mica ruitjes werden gepoetst. Dat werd allemaal natuurlijk wel vaker gedaan, maar na deze schoonmaakbeurt bleef onze winterse warmtebron leeg. Werd pas na de zomer weer gevuld. Ging dan pas weer aan.

Waren alle voorbereidingen voor het Paasfeest dan klaar? Ja…..eh nee. De winterkleren gingen uit en niet meer aan. Die moesten gelucht worden of gewassen en gingen dan met kamferballen (bestaan ze nog?) tegen de mottenvraat in de kast. Als je geluk had en je ouders konden het betalen, dan werd je helemaal in het nieuw gestoken. Paasbest, zo noemden ze het. Op z’n paasbest naar de kerk. Trots voelde je je dan. En koud! Want ook toen viel Pasen vaak al vroeg in het jaar en dan was het koud. Helemaal in je nieuwe kloffie bibberend de paasdagen door en de tijd daarna.

Dit is hoe ik het me herinner. Herkent u dit lezers? Of heb ik mijn herinneringen enigszins aangedikt door de jaren heen. Iets wat door verhalen vertellers vaker wordt gedaan. Waarvoor excuus!

Opgetekend door iemand van vruuger.